loading...
روانشناسی مدرن
عباس علی منصوری بازدید : 9 سه شنبه 21 فروردین 1403 نظرات (0)

وسواس، فکر کردن مکرر درباره چیزی یا کسی است که به نظر می رسد همیشه در ذهن یک فرد وجود دارد. وسواس ممکن است یک اتفاق گذرا یا یک علاقه طولانی مدت باشد و ممکن است تجارب ناراحت کننده باشد یا نباشد. چگونه وسواس نظافت را متوقف کنیم؟ نظافت چیست؟ چه راه هایی برای درمان وسواس نظافت وجود دارد؟ با ذهن آرا پاسخ را پیدا میکنیم.

وسواس نظافت و وسواس تمیزی

نگهداری از خانه تمیز و مرتب معمولاً نشانه سلامت عاطفی خوب است. با این حال، هنگامی که تمیز کردن مکرر و زیاد از حد می شود، یک اختلال روانی زمینه ای ممکن است علت آن باشد. ترس وسواسی از آلودگی همراه با اجبارهای نظافت و ضدعفونی کردن یکی از زیرشاخه های OCD (اختلال وسواس) است. افرادی که از نظافت اجباری رنج می برند ممکن است احساس آلودگی گسترده ای از آلودگی، میکروب آلودگی های محیطی یا سموم شیمیایی داشته باشند. آنها ممکن است از بیمار شدن یا ابتلا به برخی بیماری ها مانند آنفولانزا، سرطان یا HIV بترسند. تمیز کردن اجباری آنها حتی ممکن است با تفکر جادویی همراه باشد که اگر به اندازه کافی شسته یا تمیز شوند، می توان از یک پیامد فاجعه بار منفی جلوگیری کرد. متأسفانه، تمیز کردن اجباری هرگز کاملاً کافی نیست، و بنابراین، پیامد ترسناک همچنان ادامه دارد و باعث تمیز کردن وسواسی-اجباری بیشتر می شود.

وسواس نظافت

6 قدم برای جلوگیری از وسواس نظافت که زندگی شما را کنترل می کند

«میز تمیز کردن» با حسن نیت؟

یک بار زنی با من شوخی کرد که آرزو می‌کرد شوهرش به مرتب کردن، علاقه اعتیادآوری داشته باشد! او تعجب کرد که آیا می‌توانم با استفاده از هنرهای تاریک هیپنوتیزم، به کاشتن «شیدایی برای پاکیزگی» در شوهرش کمک کنم؟

او شوخی می کرد، اما اگر شوهرش واقعاً شیفته نظافت می شد، از آن متنفر بود؟ نه

در اینجا یک مثال از چگونگی زندگی با وسواس نظافت وجود دارد:

شرلی اسیر وسواس نظافت بود

شرلی حدود یک سال پیش به دیدن من آمد.

“من تمیز می‌کنم، تمیز می‌کنم، جلا می‌دهم، آبکشی می‌کنم، جاروبرقی می‌کشم، برق می اندازم! سپس همه چیز را از نو شروع می‌کنم. تمام زندگی من حول محور تمیز نگه داشتن خانه‌مان می‌چرخد.

به طرز دردناکی متوجه کمی گرد و غبار در دفترم، کتاب‌های رها شده روی میز، یک لیوان قهوه نشسته شدم.

او ذهن من را خواند: “من دیگران را قضاوت نمی‌کنم. بدم نمی‌آید که خانه‌های دیگران بی نقص. به نوعی این را دوست دارم. فقط این است که من همیشه در تمیز کردن خانه‌ام وسواس داشته‌ام.

من کمی فکر کردم: «این درمان جواب می‌دهد! من از قبل احساس بهتری دارم».

بسیار خوب است که تمیز، مرتب، منظم باشید و به محیط زندگی خود افتخار کنید. اما هر چیزی که با افراط شود شروع به واکنش می کند و آرامش خاطر، روابط و سلامتی را از بین می برد. در همه چیز باید تعادل برقرار باشد.

نظافت وسواسی چگونه بر زندگی تأثیر می گذارد؟

علل و پیامدهای وسواس نظافت

چرا ممکن است کسی با وسواس همه چیز را تمیز کند؟ شرلی به من گفت که او به این باور رسیده است که پاکیزگی در کنار خداپرستی است. برخلاف آن مثلاً، خیّر یا صادق بودن که همیشه احساس می‌کردم مدعیان بهتری برای قرب الهی هستند، والدینش این ایده را به او القا کردند که افراد خوب، افراد موفق تمیزی خانه را حفظ می کنند. گفتم: «بیایید یک لحظه در مورد آنچه شما فکر می کنید صحبت نکنیم بلکه بیایید در مورد آنچه احساس می‌کنید صحبت کنیم. مثلاً، آیا احساس می‌کنید که یک ازدواج موفق را می‌توان با تمیزی و مرتب بودن خانه سنجید؟

من قبلاً متوجه شده بودم که او هر بار که از شوهرش نام می برد (آنها بچه نداشتند) به طور گذرا ناامید به نظر می رسید.

او سری تکان داد، کمی ناراحت به نظر می رسید. برای من، ترس از میکروب ها، آلودگی نیست. بیشتر احساس نیاز به انجام کاری است تا همه چیز کار کند…

خبر خوب؟ شرلی شروع به تغییر زندگی خود کرد. او تعادل و حتی عشق را به وجود خود بازگرداند و شروع به احساس خودانگیختگی کرد و از زندان وسواس خود رها شد.

چگونه از نظافت وسواس گونه دست بکشیم؟

اگر با وسواس تمیز می کنید، در اینجا طرحی از آنچه به شرلی (و دیگران) کمک کرد تا بر آن غلبه کنند، آمده است.

مرحله 1: تمیز کردن وسواس گونه در مسیر خود را با استراحت کردن در ابتدا متوقف کنید

هر شکلی از اختلال وسواس فکری عملی (OCD) در استرس و اضطراب رشد می کند. این فعالیت به عنوان تلاشی ناخودآگاه برای کاهش استرس انجام می شود. شاید این حس خرافی وجود داشته باشد که اگر فقط بتوانم به اندازه کافی تمیز کنم، می توانم از فاجعه جلوگیری کنم یا اوضاع را بهتر کنم!

و گاهی اوقات خود نظافت ممکن است به این هدف برسد که فرد را در حالتی که آرزوی آرامش ذهنی و جسمی آن را آرزو کرده بود، خسته کند. اما راه های راحت تری برای آرامش وجود دارد.

شرلی تعریف کرد که چگونه تمام روز را در حالی که شوهرش سر کار بود صرف تمیز کردن خانه دو خوابه آنها کرده است. هشت ساعت تمیز کردن خشمگینانه خانه ای که از قبل بی لک بود. تمام کردن، سپس شروع دوباره، دوباره و دوباره. به دنبال کمالی که هرگز پیدا نشد!

در اولین جلسه‌ای که با هم داشتیم، به او گفتم که به هیچ وجه نباید کمتر تمیز کند. اما من به او یاد دادم که آرام باشد. او به من گفت که نمی تواند آخرین باری را که احساس آرامش کرده است به خاطر بیاورد. یک فایل آرامشبخش به او دادم تا گوش کند و به او گفتم قبل از اینکه صبح شروع به تمیز کردن کند این کار را انجام دهد.

در ابتدای روز احساس آرامش زیادی به او داد، به طوری که احساس کرد کمتر دوست دارد دیوانه وار تمیز کند. او هنوز تمیز می‌کرد، اما شدت و نیاز به انجام آن تا حدودی از طریق استراحت اول برطرف شده بود.

پس قبل از تمیز کردن استراحت کنید.

مرحله 2: روال وسواسی را از بین ببرید

کناره گیری از پاکسازی وسواسی باید به گونه ای انجام شود که کاملاً بی شباهت به ترک عادت مواد مخدر نباشد: ذره ذره. توقف سرما می‌تواند بسیار طاقت‌فرسا به نظر برسد (و بالاخره، مقداری تمیز کردن مطلوب است!). شرلی در حال شکستن الگوی وسواس نظافت خود با آرام کردن عمیق قبل از شروع آن بود.

بعد به او پیشنهاد دادم که بیست دقیقه دیرتر از معمول شروع به تمیز کردن کند. سپس ترتیب تمیز کردن او تغییر کرد. حتی به صورت هیپنوتیزمی به او پیشنهاد دادم که گاهی فراموش می‌کند چیزی را کاملاً تمیز کند، بعداً به یاد بیاورد و سپس تصمیم بگیرد آن را برای روز بعد بگذارد. وقتی بعداً این را توصیف کرد، او یک هیجان را احساس کرد.

بنابراین خیلی تدریجی، ما تازه شروع کردیم به بازی با الگوی قدیمی. بازی کردن به روشی که ممکن است با یک گره محکم بازی کنید تا زمانی که متوجه شوید که آن را شل کنید و سست شوید.

به این فکر کنید که چگونه می توانید با عادت تمیز کردن خود کمی خلاق تر شوید. تغییر ترتیب یا زمان انجام آن، به آرامی شروع به شل کردن چنگال آن.

مرحله 3: به زندگی گسترده تر خود نگاه کنید

تمیز کردن وسواسی ممکن است نشانه اضطراب گسترده‌تر باشد. هنگامی که این اضطراب‌ها «به رختخواب گذاشته می‌شوند»، تمیز کردن وسواس‌آمیز ممکن است به دلیل کمبود «سوخت» کاهش یابد.

شرلی ازدواج را عاری از زندگی یا گرما توصیف کرد. به نظر می رسید شوهرش نمی خواست با او صحبت کند یا حتی از او قدردانی کند. مدام از او انتقاد می کرد. او به نوبه خود متوجه شد که می‌خواهد او را خشنود و راضی کند.

ما روی کمک به شرلی کار کردیم تا قاطعیت خود را بهبود بخشد و با صراحت بیشتری با شوهرش درباره آنچه که از او نیاز داشت صحبت کند. در نتیجه، تمایل کمتری به تمیز کردن اجباری داشت. او شروع به صحبت با او کرد، به آنها پیشنهاد داد بیرون بروند – همه چیز به سمتی پیش رفت که نیازهای زندگی واقعی او را برآورده کند.

مرحله 4: آیا ترس از آلودگی دارید؟

گاهی اوقات نظافت وسواس گونه به عنوان تلاشی برای کاهش ترس از آلودگی انجام می شود، اما احساس این است که هر چقدر هم که جاروبرقی بکشید، پولیش بزنید، و تمیز کنید، باز هم جایی “کثیفی” وجود دارد، حتی اگر نتوانید آن را ببینید دشمن نامرئی و فراگیر.

من نمی‌خواهم در مورد آن خیلی سطحی باشم، اما می‌توانیم شرلی را به‌عنوان در تلاشی ناموفق برای پاک کردن ازدواجی ببینیم که کارساز نبود. مشکل این بود که چون او سعی می کرد با تمرکز در مکان نامناسب چیزی را اصلاح کند، هیچ چیز نمی توانست به اندازه کافی تمیز باشد.

اگر احساس می‌کنید که تمیز کردن وسواسی به طور کامل یا جزئی از طریق ترس از آلودگی حفظ می‌شود، ممکن است ایده خوبی باشد که از یک درمانگر متمرکز بر راه‌حل کمک بگیرید و به شما کمک کند تا بر وسواس نظافت غلبه کنید.

مرحله 5: روی چیزی که واقعا از آن می ترسید تمرکز کنید

واقعاً چه چیزی شما را به نظافت وسواس گونه سوق می دهد؟ مطمئناً، ممکن است ترس از آلودگی باشد، احساس تمایل به ساختن یک «خانه غیرممکن» عالی. اما اجازه دهید کمی عمیق تر برویم.

یک لحظه فکر کنید؛ حالا تصور کنید (اگر کمک کرد چشمانتان را ببندید) تمیز نکنید! شاید حتی برای یک روز. به طور جدی به واقعیت تمیز نکردن فکر کنید. این حس شبیه چیه؟ اگر شما را کمی مضطرب می کند، پس اضطراب باعث پاکسازی وسواس گونه می شود. وقتی اضطراب کاهش می‌یابد، کنترل را پس می‌گیرید و شروع به دیکته کردن زمان و مکان تمیز کردن می‌کنید. زمانی که با فکر پاک نکردن زیاد احساس آرامش کردید، قدم های زیادی در مسیر بهبودی برداشته اید.

واقعاً عادت کنید عمیقاً در ذهن خود روی تمیز نکردن تمرکز کنید و در مورد آن احساس آرامش کنید.

البته شما باید کمی تمیز کنید، اما به یک زندگی نیز نیاز دارید. با شروع به استراحت با نظافت همیشه، زمان ایجاد فرصت برای رضایت واقعی را از دست خواهید داد.

مرحله آخر: برای خود زندگی کنید

شرلی شروع به تمیز کردن کمتر کرد، در ابتدا به آرامی زندگی خود را پس گرفت، سپس متوجه شد که شروع به استفاده سازنده از زمان آزاد کرد تا زمانی که تمیز کردن پنج بار در هفته، سپس سه بار و سپس فقط یک بار طبیعی به نظر میرسد. شوهرش ناآرام بود. سیستم در حال تغییر بود اما او کنار آمد. همانطور که گفتم، او برای ساختن زندگی با همسرش تلاش کرد. آنها با هم شروع به انجام کارها کردند. به کارهای دیگری نیاز داشت. یک دوره آموزشی گذراند، شغلی پیدا کرد و با دوستان جدیدی آشنا شد.

او هنوز به خانه‌اش افتخار می‌کرد، اما همانطور که به من گفت، من اکنون یک زندگی دارم، نه فقط یک برنامه تمیز کردن! اگر جورابی در اطراف افتاده یا فرش نیاز به جاروبرقی دارد، می‌تواند صبر کند تا کار دیگری را تمام کنم. جالب است. و چه کسی می خواهد مردم در مراسم تشییع جنازه خود چیزی برای گفتن نداشته باشند جز: او خانه فوق العاده ای داشت، او به خوبی جلا میداد!

غلبه بر نظافت اجباری یک شبه اتفاق نمی افتد (اگرچه گاهی اوقات می تواند انجام شود). اما وقتی راه خروج از اجبار را پیدا کردید (که نزدیک‌تر از چیزی است که فکر می‌کنید)، همیشه از این کار راضی خواهید بود.

در صورتی که 6 گام ذکر شده را پشت سر گذاشتید و تمامی اقدامات لازم را انجام دادید اما احساس می کنید که هنوز با افکار وسواس نظافت درگیر هستید؛ لازم است که به یک روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید. درمان هایی که روانشناسان به طور تخصصی از آن ها استفاده خواهند کرد تا علائم وسواس نظافت را در شما کاهش دهند؛ شامل موارد زیر می شود:

درمان شناختی – رفتاری (CBT): این نوع درمان، الگو های فکری اشتباه که باعث ایجاد اضطراب و وسواس نظافت می شود را به چالش می کشد و به شما کمک می کند که افکار منطقی را جایگرین آن ها کنید. (روانشناس بالینی، بهترین روانکاو تهران، روانشناس آنلاین، دکتر درمان وسواس)

خانواده درمانی: از آنجایی که یک فرد مبتلا به وسواس در جمع خانواده خود با مشکلات عدیده ای مواجه می گردد، خانواده درمانی می تواند یک اقدام موثر برای کمک به این افراد و خانواده هایشان باشد. در این روش درمانی بر کاهش تعارضات خانوادگی تمرکز شده و به خانواده ها کمک می شود که درک بهتری از اختلال وسواس پیدا کنند. همچنین درمانگر به اعضای خانواده انگیزه داده و به آن ها می آموزد که چگونه به عزیزانشان که افکار وسواسی دارند؛ کمک کنند.

گروه درمانی: در گروه درمانی، فرد مبتلا به وسواس نظافت در جمعی قرار می گیرد که همگی از نوعی وسواس رنج می برند. صحبت کردن با دیگر افرادی که تجربیات مشابه دارند باعث ایجاد احساس حمایت و همدلی می گردد. از طرف دیگر، قرار گرفتن در جمع، احساس انزوا را در افراد مبتلا به وسواس کاهش می دهد که به نوبه خود یک اقدام درمانی موثر برای کاهش افکار وسواسی محسوب می شود.

مواجهه درمانی: در این روش با کمک درمانگر، عوامل محرک داخلی و خارجی را که باعث ایجاد وسواس نظافت می شود را شناسایی می کنید. سپس در مورد ترس ها و نگرانی هایتان در رابطه با آلودگی و میکروب با درمانگر صحبت کرده و توضیح می دهید که به عنوان مثال اگر دست هایتان را به طور مداوم نشویید، تصور می کنید که چه اتفاقی خواهد افتاد. در ادامه درمانگر به شما کمک می کند که به تدریج با شرایط استرس زا چه در تخیل و در چه در زندگی واقعی تان، رو به رو شوید.

دارو درمانی: امکان دارد که روانپزشک برای کاهش نشانه های وسواس نظافت، دارو های ضد افسردگی را برایتان تجویز کند. نمونه هایی از این دارو ها شامل پروزاک (Prozac)، زولوفت (Zoloft)، پاکسیل (Paxil) و غیره می باشد. نکته مهم در رابطه با استفاده از دارو های روانپزشکی این است که نباید مصرف آن ها را به طور ناگهانی قطع کنید زیرا در بعضی موارد باعث عود علائم، تغییرات جدی در خلق و خو و افزایش افکار خودکشی می شود.

تحریک عمقی مغز: اگر روش های درمانی قبلی مثمر ثمر واقع نشوند؛ احتمالا درمانگرتان به روش تحریک عمقی مغز متوسل خواهد شد. در روش تحریک عمقی مغز، در مناطق مختلف مغز الکترود هایی قرار می دهند که پالس های الکتریکی تولید می کنند. در نتیجه این روش درمانی به تغییر افکار و رفتار هایتان منجر خواهد شد.

وسواس پاکیزگی

درمان های دارویی وسواس پاکیزگی

یکی از مهم ترین عوامل در وسواس نظافت، کمبود سروتین در بدن است. این ماده شیمیایی اگر در مغز کم باشد به احتمال زیاد باعث افسردگی و اضطراب شخص خواهد شد. تجویز داروهای ضد افسردگی باعث می شود که این ترشح این ماده در بدن بالا رفته و بتوانید آرام باشید. داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود:

  • Sertraline با نام تجاری ( زولوفت Zoloft )
  • Fluvoxamine فلوکسامین
  • Fluoxetine فلوکستین

شایع ترین داروهای ضد افسردگی هستند. این داروها در دسته داروهای مهار کننده بازجذب سروتین قرار میگیرند که برای درمان افسردگی، وسواس فکری، کاهش استرس و اضطراب کاربرد دارد. البته سایر داروها، نسبت به درجه وسواسی فرد متفاوت است و در دوزهای بالا یا پایین برای بیمار تجویز می شود.

عباس علی منصوری بازدید : 37 یکشنبه 25 مهر 1400 نظرات (0)

تست روانشناسی که آزمایش روانشناختی یا ارزیابی روانشناختی نیز نامیده می شود؛ پایه و اساس چگونگی درک بهتر روانشناسان از شخص و رفتار او است و این که این رفتار تا به چه حد و از کجا سرچشمه می‌گیرد. به عبارتی بهتر تست های روانشناسی بیانگر فرایند حل مسئله برای بسیاری از متخصصان هستند.
تست های روانشناسی برای تعیین و تعیین مولفه های اصلی مشکلات روانی گوناگون، شخصیت و ویژگی‌های مربوطه، ضریب هوشی یا سایر موارد کاربرد دارند. تست روانشناسی فرایندی است که به شناسایی نه تنها نقاط ضعف شخص بلکه نقاط قوت او نیز کمک می‌کند.

تست روانشناسی

آیا تست روانشناسی می‌تواند آینده را پیش بینی کند؟

آزمایش های روانشناختی عملکرد یک فرد را در یک زمان خاص و یا با توجه به گذشته او اندازه گیری می کند. در حال حاضر روانشناسان در مورد “عملکرد فعلی” شخص از نظر داده های آزمون او صحبت می کنند. بنابراین آزمون های روانشناختی نمی توانند آینده یا پتانسیل ذاتی را آن طور که فکر می‌کنید پیش بینی کنند.

پس تست روانشناسی چگونه کار می‌کند؟

تست روانشناسی یک آزمون منفرد یا حتی یک نوع خاص از آزمون نیست. آزمون روانشناسی و روانشناختی در واقع فرآیند و مجموعه‌ای از آزمون‌ها و رویه های ارزیابی جنبه های خاص ساختار روانشناختی فرد است. برخی از آزمون ها برای تعیین ضریب هوشی، برخی دیگر برای شخصیت وسایر موارد مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجا که آزمون‌های مختلف زیادی چه در کلینیک‌ها و چه در سایت‌های مختلف در دسترس هستند، توجه به این نکته مهم است که همه آنها از شواهد تحقیقاتی یکسانی برای استفاده برخوردار نیستند.

آیا می‌توانیم با تست روانشناسی ارزیابی روانی انجام دهیم؟

در یک کلمه بگوییم: خیر! ارزیابی روانشناختی چیزی است که معمولاً فقط به وسیله یک روانشناس خوب مجاز به صورت رسمی انجام می شود. بسته به نوع آزمایش، این روند می تواند از یک الی دو و نیم ساعت تا حتی یک روز کامل طول بکشد. آزمایش و تست روانشناسی معمولاً در مطب روانشناس انجام می شود و عمدتا شامل تست هایی مبتنی بر کاغذ و قلم است (امروزه اغلب برای سهولت استفاده در رایانه انجام می شود، همچنین برخی‌ از تست‌های جدید تنها با رایانه قابل انجام هستند).

تست روانشناسی

تست روانشناسی به چهار نوع اصلی تقسیم می شود:

  • مصاحبه و ارزیابی بالینی
  • ارزیابی عملکرد فکری (ضریب هوشی)
  • ارزیابی شخصیت
  • ارزیابی رفتاری

علاوه بر این انواع اولیه ارزیابی روانشناختی، انواع دیگری از آزمونهای روانشناسی برای زمینه های خاص مانند استعدادیابی یا موفقیت در مدرسه، مشاوره شغلی یا تحصیلی، مهارتهای مدیریتی و برنامه ریزی شغلی نیز به وفور در دسترس است.

اولین و مهم‌ترین نوع از تست های روانشناسی؛ ارزیابی بالینی

مصاحبه یا ارزیابی بالینی جز اصلی هر روند درمانی روانشناختی است. برخی از افراد این آزمایش بالینی را به عنوان “آزمایش دریافت” ، “مصاحبه پذیرش” یا “تست تشخیصی” می دانند (اگرچه از نظر فنی این موارد غالباً چیزهای مختلفی هستند). آزمایش های بالینی معمولاً از ۱ تا ۲ ساعت طول می کشند و بیشتر اوقات در مطب پزشک انجام می شوند. بسیاری از متخصصان بهداشت روان مجاز به انجام این ارزیابی هستند؛ افرادی مثل: روانشناسان، روانپزشکان، مددکاران اجتماعی بالینی، پرستاران روانپزشکی و غیره.

ارزیابی بالینی چه می‌کند؟

مصاحبه بالینی فرصتی برای جمع آوری حرفه‌ای و تکمیلی اطلاعات مهم و اساسی خانواده و شخصیت فرد است. آن را به عنوان یک جلسه جمع آوری اطلاعات به نفع خود در نظر بگیرید. شما ممکن است مجبور شوید بسیاری از زندگی و سابقه شخصی خود را با یک فرد متخصص ، که اغلب سوالات خاصی در مورد مراحل مختلف زندگی شما می پرسد ، به یاد بیاورید یا مرور کنید. اما مطمئن باشید که همه‌ی این‌ها به نفع شما خواهد بود.


مطلب مرتبط: تست شخصیت A و B


برخی از مولفه های مصاحبه بالینی اکنون مجازی شده اند و اغلب با سیستم انجام می‌شوند، به این معنی که شما به جای صحبت مستقیم با شخص، پای کامپیوتر در مطب پزشک به یک سری از سوالات پاسخ خواهید داد. این کار اغلب برای اطلاعات اولیه جمعیت شناختی انجام می شود، اما همچنین می تواند شامل سوالات مصاحبه تشخیصی ساختار یافته و حرفه‌ای باشد تا به پزشکان کمک کند تا برداشت اولیه تشخیصی را تنظیم کنند و برای روند درمان شما بهترین مسیر را انتخاب کنند.

ارزیابی بالینی؛ یک گام اصلی در روند درمانی

تست روانشناسی

قبل از انجام هرگونه آزمایش رسمی روانشناسی، تقریباً همیشه یک مصاحبه بالینی انجام می شود (حتی اگر فرد قبلاً با یک متخصص دیگر صحبت کرده باشد). روانشناسانی که این آزمایش را انجام می دهند، اغلب می خواهند برداشت های بالینی خود از فرد را شکل دهند، که می تواند به بهترین وجه از طریق مصاحبه مستقیم با شخص انجام شود.

ارزیابی عملکرد فکری و تست هوش (ضریب هوشی)

ضریب هوشی شما – ضریب فکری یا همان IQ – یک ساختار نظری برای اندازه گیری هوش عمومی است. توجه به این نکته مهم است که تست های ضریب هوشی هوش واقعی را اندازه گیری نمی کنند – آنها آن چه را که به نظر ما ممکن است اجزای مهم هوش (آن هم از نوع فکری و نه سایر فاکتورها) باشد اندازه گیری می کنند.

تست آی کیو به چه صورت انجام می‌شود؟

دو تست اصلی برای آزمایش عملکردهای فکری فرد وجود دارد:

  • آزمون های هوش
  • ارزیابی عصب روانشناختی

تست های هوش معمول ترین نوع تست انجام شده در جهان بوده و شامل مقیاس های استنفورد-بینه و وکسلر است.
از طرفی دیگر ارزیابی عصب روانشناختی (که انجام آن می تواند تا ۲ روز طول بکشد) نوعی از ارزیابی بسیار گسترده تری است. این کار نه تنها بر روی آزمایش هوش بلکه در تعیین تمام نقاط قوت و شناختی فرد نیز متمرکز است. ارزیابی عصب روانشناختی معمولاً برای افرادی انجام می شود که دچار نوعی آسیب مغزی، اختلال در عملکرد یا نوعی مشکل مغزی شده اند، مثلا مانند خونریزی مغزی.

بهترین تست هوش از تست های روانشناسی

معمول ترین آزمون IQ، مقیاس هوش بزرگسالان وکسلر (ویرایش چهارم (WAIS-IV)) نام دارد. به طور کلی انجام آن از یک ساعت تا یک ساعت و نیم طول می کشد و استفاده از آن برای هر فرد ۱۶ ساله یا بالاتر مناسب است. (می توان از کودکان تست ضریب هوشی طراحی شده مخصوص به نام مقیاس هوش وکسلر برای کودکان یا WISC-IV استفاده کرد.)

تست روانشناسی

همه چیز درمورد تست هوش وکسلر

WAIS-IV برای رسیدن به آنچه که “ضریب هوشی کامل” نامیده می شود به چهار مقیاس عمده تقسیم شده است. هر مقیاس بیشتر به تعدادی از خرده آزمون های اجباری و اختیاری (همچنین مکمل) تقسیم می شود. خرده آزمایش های اجباری برای رسیدن به ضریب هوشی کامل فرد لازم است. خرده آزمایش های تکمیلی اطلاعات ارزشمند اضافی در مورد توانایی های شناختی فرد را ارائه می دهند.
این تست هوش شامل موارد زیر است:

  • مقیاس درک کلامی
  • شباهت ها
  • واژگان
  • اطلاعات و درک عمومی اطلاعات
  • خرده آزمون تکمیلی: درک مطلب مقیاس استدلال ادراکی
  • طراحی بلوک
  • استدلال ماتریسی
  • معماهای بصری
  • خرده آزمون های تکمیلی: تکمیل تصویر (فقط ۱۶-۶۹ سال)
  • مقیاس حافظه فعال
  • خرده آزمون تکمیلی: ترتیب شماره نامه ها (فقط ۱۶-۶۹ سال)
  • مقیاس سرعت پردازش
  • خرده آزمون تکمیلی (فقط ۱۶-۶۹ سال)

همانطور که می توانید از نام برخی از این مقیاس های آزمون حدس بزنید، اندازه گیری ضریب هوشی فقط پاسخ دادن به سوالات مربوط به اطلاعات یا واژگان نیست. از آنجا که برخی از خرده آزمایش ها به دستکاری فیزیکی اشیا نیاز دارند، وکسلر به بسیاری از مولفه های مختلف مغز و فرآیند‌های فکری (از جمله خلاقیت) فرد رجوع کرده و آن ها را می‌سنجد. به همین دلیل است که تست های آنلاین ضریب هوشی معادل تست های ضریب هوشی واقعی که توسط روانشناس داده می شود، نیستند.

ارزیابی شخصیت؛ یک ارزیابی تمام و کمال و حرفه‌ای

ارزیابی شخصیت برای کمک به درک بهتر یک فرد بزرگسال طراحی شده است. شخصیت ترکیبی پیچیده از عواملی است که در تمام دوران کودکی و بزرگسالی فرد ایجاد شده است. مولفه های ژنتیکی، زیست محیطی و اجتماعی و هزاران هزار اتفاق عجیب و غریب که به نوبه خود در شکل گیری شخصیت ما نقش داشته‌اند.
شخصیت ما با یک تأثیر واحد شکل نمی گیرد. بنابراین آزمایشاتی که شخصیت را اندازه گیری می‌کنند، این پیچیدگی و بافت غنی را در نظر می گیرند.

هر آن چه لازم است درمورد تست های ارزیابی شخصیت بدانید!

آزمون های شخصیتی دو نوع اصلی دارد: عینی و تصویری یا بصری. نوع عینی از ارزیابی های شخصیتی که امروزه معمولاً بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد و آزمایشی است شامل مواردی مانند پرسشنامه شخصیت چند فازی شخصیت مینه سوتا (MMPI-2) 16PF و پرسشنامه چند محوری بالینی Millon-III (MCMI-III)، آزمونهای پیش گویی شامل آزمون Rorschach Inkblot، آزمون Thematic Apperception (TAT) و آزمون Draw-a-Person می‌باشد.

تست های عینی

متداول ترین آزمون شخصیت عینی MMPI-2 است، با 567 آزمایش درست / غلط که اندازه گیری خوبی برای اختلال عملکرد در شخصیت است. این تست روانشناسی به عنوان سنجش خصوصیات شخصیتی سالم یا مثبت کمتر کاربرد دارد، زیرا طراحی آن بر اساس کمک به یک متخصص برای یافتن برچسب تشخیص روانپزشکی بود که به بهترین وجهی برای یک فرد مناسب باشد. این نسخه که در اصل در دهه 1940 توسعه یافته بود، در سال 1989 به طور قابل توجهی مورد بازنگری قرار گرفت (و در سال 2001 مورد بازنگری جزئی دیگری قرار گرفت).


مقاله مرتبط: معرفی تست MMPI


MMPI-2 ویژگی های شخصیتی مانند پارانویا ، هیپومانیا ، درونگرایی اجتماعی، مردانگی / زنانگی و آسیب شناسی روانی و سایر ویژگی ها را اندازه گیری می کند. ارزیابی عینی روانشناسی این کار را با اتصال پاسخ های فرد به ده ها سوال پراکنده در طول آزمون انجام می دهد که با ویژگی شخصیتی خاصی همبستگی مثبت یا منفی دارند. از آنجا که سوالات همیشه به طور واضحی به صفتی که با آن ارتباط دارند مرتبط نیستند، جعل این آزمون دشوار است و می‌توانید با خیال راحت آن را انجام دهید. MMPI-2 اغلب در کامپیوتر در مطب پزشکان به صورت خودکار انجام می شود.

آیا همه می‌توانند از این آزمون بهره ببرند؟

تست روانشناسی

از آنجا که MMPI-2 برای افرادی که دارای شخصیت سالم هستند اندازه گیری ایده آلی نیست، اقدامات دیگری مانند تست mbti ممکن است مناسب تر باشد. این تست ویژگی اساسی شخصیت را اندازه گیری می کند و می تواند به فرد کمک کند تا درک بهتری از شخصیت وی در این ویژگی ها داشته باشد. شما در نهایت در تست mbti به یکی از ۱۶ شخصیت تعریف شده نزدیک‌ترین نتایج را خواهید داشت.

در صورت تمایل می‌توانید برای انجام رایگان تست mbti این‌جا کلیک کنید!

تست های تصویری یا بصری

مشهورترین آزمون فرافکنی ارزیابی های بصری روانشناسی آزمایش Rorschach Inkblot Test است. این آزمون شامل ۵ کارت مرکب سیاه و سفید و ۵ کارت مرکب رنگی است که به فرد نشان داده می شود و سپس از وی خواسته می شود آنچه را که می بیند بگوید. محبوب ترین سیستم امتیاز دهی Rorschach، سیستم Exner است که در دهه 1970 توسعه یافته است. پاسخ‌ها بر اساس مکان توصیف شده در مرکب و عوامل تعیین کننده آن جواب شخص را نشان می دهند. نکته این جاست که برای Rorschach پاسخی وجود دارد که “درست تر” از بقیه است.

همه چیز درمورد آزمون TAT در ارزیابی روانشناختی

آزمون تصور موضوعی (TAT) از 31 کارت تشکیل شده است که افراد در موقعیت های مختلف را به تصویر می کشد. تعداد کمی از کارت ها فقط شامل اشیا است و یک کارت نیز کاملاً خالی است. غالباً فقط زیرمجموعه کوچکی از کارتها داده می شود (مانند ۱۰ یا ۲۰ کارت). از شخصی که کارت را مشاهده می کند خواسته می شود داستانی درباره آنچه می بیند بسازد. TAT اغلب به طور رسمی نمره گذاری نمی شود. در عوض، این یک آزمایش طراحی شده برای تمایز دادن مضامین تکراری در زندگی فرد است. این تصاویر خود داستانی ذاتی یا “صحیح” ندارند. بنابراین هر چیزی که یک شخص در مورد تصویر می گوید ممکن است بازتابی ناخودآگاه در زندگی یا آشفتگی درونی فرد باشد.

ارزیابی رفتاری

ارزیابی رفتاری فرآیند مشاهده یا سنجش رفتار واقعی فرد برای تلاش و درک بهتر رفتار و افکار موجود در آن و تعیین مولفه های تقویت کننده یا محرک های احتمالی رفتار است. از طریق روند ارزیابی رفتار، متخصص می تواند رفتارها را ردیابی کند و به تغییر آنها کمک کند.

پس از یک مصاحبه بالینی، هسته اصلی ارزیابی رفتاری قابل مشاهده و تشخیص است. اما نظارت بر خود نیز یکی از مولفه های ارزیابی رفتاری است. به عنوان مثال، هنگامی که از فرد خواسته می شود در طول یک هفته یا ماه یک دفترچه روحیه نگه دارد و وضعیت خود را پیگیری کند، این نوعی نظارت بر خود است.

انجام ارزیابی رفتاری؛ این تست روانشناسی در دسترس

تست روانشناسی

چک لیست های ارزیابی رفتاری که امروزه به صورت آنلاین نیز محبوب و در دسترس هستند، نیز می توانند نوعی ارزیابی رفتار باشند. برای مثال ، پرسشنامه افسردگی بک ارزیابی رفتاری محبوب افسردگی است.
ارزیابی روانشناختی انواع متنوعی از آزمون ها، روش ها و تکنیک ها را برای کمک به روانشناس در درک بهتر شخص در بر می گیرد. پس از اتمام آزمایش روانشناسی، به طور معمول چند هفته متخصص برای جمع آوری داده ها، تفسیر آنها و نوشتن گزارش ارزیابی شخصی برای فرد، به چند هفته وقت نیاز دارد.

این گزارش ها معمولاً طولانی هستند و سعی می شود یافته های حاصل از همه آزمایش های مختلف (اگر بیش از یک آزمایش انجام شده باشد) را با هم مرتبط کند.

سخن پایانی

وقتی از تست روانشناسی صحبت می کنیم تنها چیز به ذهن خطور می‌کند: جمله قدیمی: “خودت را بشناس”. ما انسان‌ها برای زندگی بهتر و سالم‌تر همواره نیاز به بررسی‌های روانشناختی و خودآگاهی داریم. ما نیاز داریم بدانیم که چه کسی هستیم و چه محیط یا افراد و موقعیت‌هایی مناسب روحیه و شخصیت ما هستند. ما نیاز داریم تا ویژگی‌های خود و اطرافیانمان را بشناسیم و برای بهبود کیفیت زندگی خود تلاش کنیم. تست های روانشناسی هنگامی که در یک محیط کلینیکی یا حتی به صورت آنلاین مورد استفاده قرار می گیرد، به افراد کمک می کند “خود را بهتر بشناسند”؛ آن هم به روش‌هایی که ممکن است فرد هرگز با مکالمه با افراد یا با خود آن‌ها را کشف نکند.

عباس علی منصوری بازدید : 44 پنجشنبه 16 اردیبهشت 1400 نظرات (0)

اختلال بیش فعالی در کودکان را می توان به سه نوع تفکیک کرد:

اختلال بیش فعالی نوع اول: در این نوع کودک بیش فعال فقط در توجه و تمرکز بر روی مسائل مختلف مشکل دارد.

اختلال بیش فعالی نوع دوم: در نوع دوم از این اختلال در کودک بیش فعال جنب و جوش و پر تحرکی دیده می شود. یعنی این کودکان هم در توجه و تمرکز مشکل دارند و هم پر تحرک می باشند. این نوع از اختلال بیش فعالی در فرزندان اول خانواده، پسران سه تا پنج ساله و دبستانی ها شایع تر می باشد.

اختلال بیش فعالی نوع سوم: این نوع اختلال در کودک بیش فعال معمولا از سه سالگی به بعد قابل تشخیص است. کودکان مبتلا به این نوع بیش فعالی معمولا در دوران شیر خواری خود بیشتر دست ها و پاهای خود را حرکت می دهند و پر تحرک هستند، کمتر می خوابند، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند.

بد نیست در ادامه ویدئو زیر را مشاهده کنید:

 

آیا درمان بیش فعالی با نوروفیدبک امکان پذیر است؟ نوروفیدبک در مراکز بیش فعالی

امروزه بیش از هر زمان دیگری، برای درمان کودکان بیش فعال و کم توجه از نوروفیدبک استفاده می شود. بیش از 75 درصد کودکان مبتلا به بیش فعالی و کم توجهی به وسیله نورو فیدبک بهبودی می یابند. باید به خاطر داشت که نوروفیدبک در واقع نوعی یادگیری است، و مغز یاد می گیرد که چطور به تنظیم خود پرداخته و نقائص عملکرد خود را برطرف کند. مانند هر درمانی کامل کردن دوره درمان با نوروفیدبک بسیار مهم است و ناقص گذاشتن درمان سبب عود علائم می گردد. همچنان که رانندگی را یاد می گیریم و آن را فراموش نمی کنیم این یادگیری هم فراموش نمی شود. در حقیقت مغز مهارت جدیدی به دست آورده است. البته برای داشتن یک درمان کامل علاوه بر رعایت ترتیب جلسات و کامل کردن آنها، همکاری خانواده و عمل به کلیه دستورات و راهنمایی درمانگر ضروری است. در نورو فیدبک به مغز آموزش خود تنظیمی داده می شود ، لذا هیچ گونه عوارض و خطری به دنبال ندارد.

عوامل که می توانند در بروز بیش فعالی موثر باشند!

  • سیگار کشیدن و یا مصرف الکل توسط مادر در دوران بار داری
  • مسمومیت با سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا
  • غذاهای آماده محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده های مصنوعی و یا رنگ دهنده های خوراکی

خطرات بیش فعالی برای کودک مبتلا چیست؟

در صورت بی توجهی و معالجه نشدن بیش فعالی، احتمال این که کودک در آینده به افسردگی مبتلا شود و یا در نوجوانی رفتارهای ضد اجتماعی مانند دزدی و دعوا داشته باشند زیاد است. بنابراین به والدین توصیه می شود که حتما در دوران کودکی برای معالجه فرزند خود اقدام کنند.

سن تشخیص بیش فعالی در کودکان – تشخیص بیش فعالی در کودکان

سن تشخیص بیش فعالی در کودکان، متخصص درمان بیش فعالی

معمولا بیش فعالی از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود. اما کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند. کم خواب، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند. برای تشخیص بیش فعالی روانشناس باید فعالیت ها و علائم کودک را در طول 6 ماه در نظر بگیرید. تا بتوانید با اطمینان بگویید کودک، بیش فعال است! علائم بیش فعالی معمولا قبل از هفت سالگی مشخص می شوند. به این صورت که کودکی که دارای این نشانه هاست با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند و حتی با گروه دوستان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.

در صورت عدم معالجه و بی توجهی به کودک بیش فعال، احتمال اینکه این افراد در آینده بتلا به افسردگی شدید مبتلا شوند بسیار زیاد است یا در دوره نوجوانی و جوانی خود رفتار های ضد اجتماعی و حتی بزهکارانه از آنان دیده شود. در دوران مدرسه بیش فعالی در کودکان بیشتر مشکل آفرین می شود چرا که این کودکان در تمرکز و توجه مشکل دارند. تمرکز کافی برای گوش دادن به درس ندارند و مدام در فکر خیال خود می باشد و برای بیرون رفتن اجازه می خواهند. این بچه ها نمی توانند روی صندلی بنشینند و آرام و قرار ندارند. معمولا پر حرف هستند و مدام سر کلاس با دوستان خود حرف می زنند و به همین دلیل از لحاظ تحصیلی معمولا بسیار افت می کنند و با مشکل مواجه می شوند و پدر و مادر خود را نیز در خانه خسته می کنند.

والدین رفتار کودک خود را با دقت مورد بررسی قرار دهند و تنها در صورتی که نشانه و علائم بیش فعالی را در مدتی طولانی در کودک خود مشاهده کردند و با یک متخصص مشاوره روانشناسی و متخصص درمان بیش فعالی مشورت کنند تا بتوانند دریابند که کودک شان اختلال بیش فعالی را دارد یا نه؟ در غیر این صورت نمی توان به هر کودک پر تحرکی برچسب بیش فعالی را زد.

نقش والدین در درمان کودکان بیش فعال

کودکان بیش فعال معمولا به صورت تکانشی عمل می کنند و توانایی لازم برای برنامه ریزی و سازمان دهی کارهای خود را ندارند. برآورده کردن خواسته های این کودکان و کنترل و نظارت بر فعالیت های آن ها دغدغه بسیاری از والدین می باشد. مراقبین با ایفای مناسب نقش خود، حمایت ها و آموزش های لازم، نقش کلیدی در درمان کودکان بیش فعال بازی می کنند. درمان پزشکی با تجویز دارو تنها برخی علائم را کاهش می دهد. اما برای درمان کودکان بیش فعال درمان دارویی به همراه دریافت مشاوره کودک و اتخاذ سبک تربیتی متناسب با ویژگی های کودکان بیش فعال، آن ها را برای زندگی مستقل در بزرگسالی آماده خواهد کرد.

منبع: مرکز درمان بیش فعالی در تهران

عباس علی منصوری بازدید : 48 جمعه 12 اردیبهشت 1399 نظرات (0)

تبریک می گویم! انتظار شما به پایان رسیده است و نوزاد شما در نهایت به دنیا آمد. هیچ چیز نمی تواند از شادی پدر و مادری فراتر رود. هنگامی که شگفتی و حس و حال اولیه به یک روال روزمره و عادی تبدیل می شود، مراقبت از نوزاد می تواند یکنواخت و خسته کننده شود.

در ماه های اولیه، نوزاد شما بیش از همیشه به شما وابسته است. نحوه برقراری ارتباط با کودک در ماه های اولیه، نقش مهمی در شکل گیری زبان کودک، هوش اجتماعی، تفکر منطقی، ارتباط عاطفی و رشد کلی دارد. فعالیت هایی که شاید در آینده پیشگیری کننده مراجعه به روانشناس کودک یا مرکز روانشناسی کودک باشد. فعالیت های مختلفی برای نوزادان تازه متولد شده وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید و از شادی های مادری لذت ببرید.

۱۰ فعالیت برتر مادر و نوزاد

10 فعالیت عالی و لذت بخش برای نوزاد تازه متولد شده

اگر فکر می کنید که نوزاد تازه متولد شده شما فقط نیاز دارد بخورد، بخوابد و از خواب بیدار شود، وقت آن است که در رفتار خود تجدید نظر کنید! در اینجا ۱۰ فعالیت برتر برای مادران و نوزادان تازه متولد شده لیست کرده ایم:

۱. روز تعطیل با کودک

سفر کوچکی را با کودک خود برنامه ریزی کنید. این یک مکان دور نیست بلکه یک پارک در نزدیکی یا هر محیط طبیعی دیگری است. بگذارید کودک شما از فضای سبز لذت ببرد و هوای تازه را حس کند. حتی اگر کودک شما برای بازی کردن خیلی کوچک است، ممکن است او واقعاً از دیدن محیط رنگارنگ و بازی کودکان دیگر لذت ببرد.

۲. موسیقی درمانی

همه نوزادان به موسیقی علاقه دارند. ملودی ها تأثیر آرامش بخشی برای نوزادان دارند این را متخصصین و دکتر روانشناس ثابت کرده اند و باعث تقویت حافظه و همچنین مهارت های ذهنی می شوند. هنگامی که نوزاد بیدار است، ژانرهای مختلف موسیقی را پخش کنید و ببینید کدام موسیقی او را آرام می کند و کدام یک او را آزار می دهد. برخی از موسیقی ها ممکن است او را شارژ کند در حالی که برخی باعث خوابیدن او شود. حضور شما در هنگام پخش موسیقی ضروری است. لمس و صدای شما ممکن است مزایای موسیقی را برجسته کند. آواز بخوانید و کودک خود را نیز به این کار تشویق کنید! علاوه بر خوشحال کردن کودک، موسیقی به آرامش شما نیز کمک می کند.

۳. حرکت کودک خود را ضبط کنید

هر لحظه از زندگی کودک شما بی نظیر است و هرگز برنمی گردد، بنابراین مطمئن شوید که آنها را ضبط می کنید. لحظات خاص کودک خود را از طریق تصاویر یا فیلم ها ضبط کنید. از لوازم محیط و وسایل مختلف برای سرگرمی کودک خود استفاده کنید. او را مجبور به پوشیدن لباس مخصوص کنید، مدل موهای دیگری را امتحان کنید. کودک شما از توجه کاملاً لذت خواهد برد. عکس ها و فیلم های خود را با همسر خود و افراد نزدیک و عزیز به اشتراک بگذارید. تماشای این موارد در هنگام بزرگ شدن کودک شگفت انگیز خواهد بود.

۴. بیان متفاوت

وقتی کودک شما بیدار و بازیگوش است، او را نزدیک نگه دارید و سعی کنید با حرکات و عبارات مختلف صحبت کنید. صدای شما متفاوت است. شما متحیر خواهید شد که چگونه کودک نسبت به اقدام شما واکنش نشان می دهد. این به کودک شما کمک می کند تا احساسات را بیاموزد و بشناسد و باعث افزایش توجه کودک شود. این فعالیت می تواند به کودک شما در شناسایی زودهنگام زبان کمک کند و یک راه عالی برای تقویت ارتباط شما است.

۵. بازی مخفی کردن و جستجو کردن

پنهان کنید و با نوزاد خود جستجو کنید اما به روش عادی نباشد. برای مثال صورت خود را پشت دست یا پارچه خود مخفی کنید. با اسم یا سوت صدایی ایجاد کنید. شیرخوار شما صدای شما را تشخیص می دهد و تلاش می کند بفهمد صدا  از کجا می آید. این فعالیت می تواند هوشیاری را در کودک شما افزایش دهد. وقتی کودک شما را پیدا کرد، او را بردارید و با عشق در آغوش بگیرید. این یک پیوند عاطفی شاد ایجاد می کند.

۶. فعالیت هماهنگی

کودک خود را با اسباب بازی ها و چیزهای رنگارنگ تنها بگذارید و اجازه دهید برای مدتی هر فعالیتی که دوست دارد انجام دهد.

۷. تحریک احساسات و حواس کودک

بگذارید کودک شما همه چیز را احساس کند. هر فعالیتی را که با کودک خود انجام می دهید عجله نکنید. اگر شیرخوار خود را حمام می دهید، به او آب پاش بدهید و با آن بازی کنید. اگر در حال تغذیه هستید، به او اجازه دهید بطری را احساس کند. این باعث می شود کودک از حواس مختلف استفاده کند و سعی کند جهان اطراف خود را درک کند. چنین یادگیری ای برای رشد کلی ذهنی، جسمی و عاطفی او ضروری است.

۸. معرفی چیزهای جدید

درست مثل شما، کودک شما نیز از تکرار متنفر است و برای سرگرمی نیاز به چیزهای جدید دارد. به یاد داشته باشید که این فعالیت های تازه پایه و اساس شناخت کودک است. کودک خود را به اطراف خانه و محیط داخل خانه ببرید و چیزهایی را نشان دهید که غیر خطرناک و ایمن هستند. بگذارید نوزاد اشیاء را نگاه کند و احساس کند. این یک احساس فوق العاده برای کودک شما و همچنین راهی برای افزایش قدرت حافظه او است.

۹. داستان تعریف کنید

البته كودك شما نمی تواند داستان شما را بفهمد اما با این وجود بخوانید. با اجرای همین مطلب با حرکات مختل، یک داستان بخوانید یا بگویید. انگشتان پا، انگشتان دستتان را لمس کنید، شکم او را خم کنید. در حین تعریف داستان بازی کنید.

۱۰. با کودک خود برقصید

مطمئناً کودک شما نمی تواند برقصد اما مطمئناً می تواندبه موسیقی گوش دهد. کودک خود را در آغوش خود بگیرید و چند قدم ساده را امتحان کنید. مراقب گردن کودک خود باشید و همیشه دست خود را پشت گردن کودک نگه دارید. این فعالیت به طور قطع می تواند شما و کودکتان را باطراوت کند. وقتی با کودک یا نوزاد متولد شده خود مشغول فعالیت می شوید، به او کمک می کند تا ضمن لذت بردن بیشتر، سریعتر یاد بگیرد. در صورتی که کودک شما به اکثر موارد فوق پاسخ ندهد یا زیاد گریه کند، حتماً این موضوع را با پزشک کودک در میان بگذارید.

منبع: مجله مادر و کودک 

عباس علی منصوری بازدید : 45 جمعه 12 اردیبهشت 1399 نظرات (0)

نوشتن رزرمه کاری خوب مستلزم چیست؟ قبل از دانستن در رابطه با رزرومه نویسی باید بدانیم CV یا رزومه چیست؟ به زبان ساده، CV یا رزومه کاری شما، مهارت ها و تجربه شما را مشخص می کند. CV شما به هر کارفرمای بالقوه ای نشان داده خواهد شد و باید در رزومه نشان داده شود که چرا باید شما را بالاتر از سایر کاندیداهای ماهر دیگری که خود را برای اشتغال معرفی کرده اند، استخدام کنند.

از نظر فنی، یک CV که مخفف Curriculum Vitae به معنای دستاوردهای زندگی، یک سند مفصل است که کلیه دستاوردهای شما، مدارک تحصیلی، عضویت در انجمن ها، جوایز و مهارت های شما را بیان می کند.

رزومه، یک سند مختصر است. نسخه مختصری از دستاوردهای زندگی شما که بر مهارت ها و دستاوردهای خاص، معمولاً در رابطه با یک فرصت شغلی متمرکز است. در این صفحه ابتدا یاد می گیریم که رزومه قابل تغییر است و باید انعطاف پذیر باشد.

نوشتن رزومه کاری خوب

کارهایی که باید هنگام نوشتن رزرومه انجام شود

 اطلاعات ارتباطی خود را در قسمت بالا وارد کنید

با نام، آدرس، شماره تلفن و آدرس ایمیل خود شروع کنید. اگر CV شما بیش از یک صفحه دارد، مطمئن شوید که در هر صفحه، شناسه ای شناسه ای وجود دارد، احتمالاً به عنوان هدر یا فوتر.

آیا می خواهید با یک جمله شخصی شروع کنید یا خیر

این مورد اختیاری است، اگرچه بسیاری از شرکت های نوشتن CV آن را توصیه می کنند. اگر تصمیم دارید انجام دهید، جمله باید چیزی واقعی درباره شما بگوید، و نه فقط یک جمله تکراری و کلیشه ای که می تواند برای هر کسی اعمال شود. سعی کنید از اصطلاحات “فکر کردن به جلو” یا “استراتژیک” جلوگیری کنید و از این جمله برای نشان دادن نقاط قوت خود استفاده کنید، در صورت امکان بر روی عمل متمرکز شوید.

بخش هایی از مهارت های کلیدی، دانش و دستاوردها، تجربه کار و آموزش را درج کنید

این که دقیقا چه مقدار در هر بخش درج شود بستگی به بخش مورد نظر شما دارد. اگر تجربه مرتبط با کار ندارید، با جدیدترین دستاورد، تجربه یا آموزش شروع کنید. هنگام بحث در مورد دستاوردها، روی آنچه انجام داده اید و نتیجه نهایی حاصل شده است، تمرکز کنید. اظهارات شما باید به شکل باشد “در موقعیت x، من این کار را کردم، و نتیجه نهایی این بود“.

مثلا:

در یک بحران بودجه غیرمنتظره، من و همكاران یك بررسی مقطعی ترتیب دادیم و موفق شدیم پس اندازهایی را پیدا كنیم كه همه نگرانی های مربوط به بودجه را برطرف كردیم.

یا

من به عنوان رئیس باشگاه کوهنوردی در دانشگاه، با تجربه کاری خود توانستم اسپانسرهای مالی جذب کرده و حمایت مالی گرفتم.

یا

من به عنوان رئیس کمیته جمع آوری کمک های مالی کالج، با موفقیت رویدادی را برگزار کردم که بیش از 200 نفر در آن شرکت کردند. این یک بخش کوچک از مشارکت های اجتماعی من است.

در نوشتن تمرکز خود را بر روی اقدامات شخصی، نتیجه دقیق و اینکه چگونه فعالیت کردید که این نتایج حاصل شد بگذارید.

همه موارد مرتبط با “تجربه کار” و “آموزش” را درج کنید

هنگامی که تجربه کاری زیادی کسب کردیده اید، درست نیست که کاغذهایی را که در 16 سالگی داشتید و کارهای تابستانی را که به عنوان دانشجویی انجام دادید، در رزومه درج کنید. اگر به عنوان راننده لیفتراک به دنبال کار هستید، کارفرمایان نمی خواهند در مورد صلاحیت پذیرایی شما بدانند، اما گواهی سلامت و ایمنی شما ممکن است مرتبط باشد.

املاء و دستور زبان رزومه

بسیاری از کارفرمایان رزومه های دارای خطای املایی یا دستوری را مستقیما به سطل زباله می اندازند.

از قدر نرم افزارهای ویرایش استفاده کنید. بعد از نوشتن رزومه خودتان آن را بخوانید و به شخص دیگری با املا و دستور زبان خوب بدهید تا او نیز آن را بخواند. تا قبل از ارسال آن نگاه دیگری با آن بیاندازید.

روی ظاهر رزومه خود کار کنید

از یک فونت استاندارد، رسمی و حرفه ای استفاده کنید که خواندن آن آسان است و عموماً برای متن بدنه از سایز 10 استفاده کنید.

CV خود را به زیبایی در صفحه قرار دهید تا خواندن آن آسان باشد و حرفه ای به نظر برسد. به یاد داشته باشید که احتمالاً به صورت سیاه و سفید چاپ خواهد شد. اگر مطمئن نیستید که از کجا شروع به طراحی کنید ، الگوهای CV رایگان زیادی به صورت آنلاین وجود دارد.

اشتباهات رزومه نویسی

وسوسه نشوید که دروغ بگویید

قطعا اگر با دروغ شغلی را بدست بیاورید، دیر یا زود بر اثر افشا شدن، آن کار را از دست خواهید داد. پس صادق باشید.

از فاصله انداختن بین فعالیت ها و شغل های قبلی خودداری کنید

شکاف های طولانی در CV شما غیرحرفه ای به نظر می رسد. سعی کنید شکاف ها و گپ های CV خود را با فعالیت های مختلف و مرتبطی حدالامکان پر کنید.

CV خود را کسل کننده شروع نکنید

رزومه خود را با تحصیلات و مدارک خود شروع نکنید، این واقعا کسل کننده است. اگر کارفرمایان توانایی های اصلی شما را بپسندند، می توانید در ادامه صلاحیت های شما، مدارک و تحصیلات شما را هم مطالعه کنند.

سرگرمی ها و علایق خود را درج نکنید

هیچ کس نمی خواهد بداند که شما کاراته بلد هستید یا خیر، یا سینما رفتن را دوست دارید یا خیر. شاید این بدترین اشتباه در یک رزومه باشد.

قانون مورفی به ما می گوید: کسی که CV شما را می خواند، در این زمینه متخصص است.

مطمئن باشید دروغ های شما فاش خواهد شد …

شخصی برای یک شرکت رزومه فرستاده بود، کارفرمای او با وی تماس گرفت و چند سوال تخصصی از وی پرسید، شخص به سوالات کارفرما پاسخ داد! آن شخص برای مدت ها منتظر تماس کارفرما برای قرار حضوری بود، اما کارفرما هیچ وقت تماس نگرفت! چرا؟ شاید او در یک تماس تناقضاتی بین حرف های شخص و رزومه ارسالی دیده بود.

CV خود را خیلی طولانی نکنید

دو صفحه A4 کفایت می کند. هیچ کس نمی خواهد بیشتر از این بخواند. به هر وسیله ای مثلا فونت کوچک، حاشیه های بازتر و کم شکاف های بین پاراگراف ها بیشتر بنویسید، اما بیش از دو صفحه نباشد.

از آدرس ایمیل غیرحرفه ای استفاده نکنید

یک آدرس ایمیل حرفه ای با نام خود درست کنید، نه نام مستعار. یک آدرس ایمیل با لقب شما برای دوستان شما مناسب است، اما برای کارفرمایان بالقوه خوب نیست، و حتی ممکن است باعث شود CV شما رد شود.

می توانید یک ایمیل با نام دامنه داشته باشید؛ آنها ارزان هستند و به شما امکان می دهند یک آدرس ایمیل بسیار حرفه ای تری داشته باشید. بنابراین به جای cuddles1982@hotmail.com بسته به در دسترس بودن نام دامنه مورد نظر، می توانید yourname@mindtoolbox.ir یا داشته باشید.

اگر متقاضی شغل در زمینه کامپیوتر یا وب هستید، داشتن نام دامنه شخصی برای شما از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اگر از آدرس ایمیلی که به صفحه فیس بوک یا سایر حساب های رسانه های اجتماعی مرتبط است استفاده می کنید، مراقب باشید. کارفرمایان بالقوه ممکن است از این طریق به سایر اطلاعات شما نیز دست پیدا کنند، این بدان معناست که آنها اطلاعات بیشتری درباره شما پیدا می کنند. می توانید ایمیل linkedin را در CV درج کنید.

قانون طلایی نوشتن رزومه یا CV

خود را در جایگاه  استخدام کننده قرار دهید و با خود بگویید که او چه چیزی لازم است درباره شما بداند؟  از CV خود استفاده کنید تا به آنها بگویید که چه چیزهایی برای آنها ارائه خواهید داد، به روشی که حرفه ای و باورپذیر به نظر برسد.

 

منبع: جعبه ابزار ذهنی، مرجع مهارت های روانشناختی و تست روانشناسی

عباس علی منصوری بازدید : 43 جمعه 12 اردیبهشت 1399 نظرات (0)

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، اختلال دو قطبی (bd) حدود 450 میلیون نفر در سراسر جهان (2019) را درگیر خود کرده است. اگر با اختلال دو قطبی دست و پنجه نرم می کنید، تنها نیستید.

اختلال دو قطبی (BD) چیست؟

اختلال دو قطبی (BD) چیست؟

اختلال دوقطبی نوعی اختلال خلقی است که با دوره هایی از احساسات شدید تعریف می شود. سه دوره خلقی عبارتند از: جنون، هیپومنیک و افسردگی (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2017). اختلال دو قطبی بیشتر شامل دوره های های هیپومنیک و افسردگی است.

با توجه به اینکه نشانه ها در اختلال دوقطبی متفاوت است، در اینجا 10 نشانه اختلال دو قطبی آورده شده است:

1. نوسانات خلقی

نوسانات خلقی، با شدت کم یا زیاد، یکی از اصلی ترین علائم اختلال دو قطبی است. در نظر داشته باشید که بسیاری از افراد به دلیل هورمون ها یا عوامل دیگر نوسانات خلقی را تجربه می کنند. هنگامی که تغییرات خلقی  بدون علت فیزیولوژیک باشد و مکرر باشد و در خواب و فعالیت های روزانه تداخل ایجاد کند، ممکن است نشانه ای از اختلال دو قطبی باشد (وین، 2010).

2. چرخه های افسردگی

اکثر مبتلایان به اختلال دوقطبی چرخه های شیدایی و افسردگی را تجربه می کنند. علائم دوره افسردگی عبارتند از: احساس غم، گناه، بی فایده بودن یا درماندگی، عدم تمایل به فعالیت هایی که قبلاً از آن لذتبخش بود و حتی افکار خودکشی (انجمن روانپزشکان آمریکا ، 2017). بسیاری از افراد که این نشانه ها را دارند به غلط اختلال افسردگی تشخیص داده می شوند (انستیتوی ملی بهداشت روان، 2020).

با این حال، دوره های افسردگی همیشه نشانه ای از اختلال دو قطبی نیست. برخی از مبتلایان به اختلال دو قطبی دوره های شدید جنون دارند اما هیچ دوره افسردگی ندارند (انستیتوی ملی بهداشت روان، 2020). اگر علائم افسردگی برای چند هفته اتفاق بیفتد و به طور متناوب با دوره های شیدایی همراه باشد، به احتمال زیاد نشانه ای از اختلال دوقطبی است.

3. رفتار پرخطر

در طول دوره های جنون، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی بیشتر از افراد معمولی درگیر رفتارهای پرخطر هستند. مطالعه ای که توسط محققان بخش روانپزشکی دانشگاه آکسفورد انجام شده است، نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در یک شبیه سازی رایانه ای نسبت به گروه کنترل که اختلال دوقطبی نداشتند، در رفتارهای پرخطر شرکت می کردند. 

برخی از نمونه های تصمیمات خطرناک که توسط افراد دارای اختلال دوقطبی گرفته می شود عبارتند از: تفریح با پول (خرج کردن، سرمایه گذاری ریسک پذیر، قمار)، اقداماتی که می تواند خود و دیگران را به خطر بیاندازد (رانندگی بی پروا)، یا تصمیمات ضربه ای که می تواند هزینه های شغلی و اجتماعی داشته باشد یا روابط شخصی بی پروا مانند رفتارهای جنسی پرخطر (وین، 2010 و مؤسسه ملی بهداشت روان، 2020).

4. دوره های چند کاره / انرژی زیاد

در دورهایی، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است ناگهان برنامه هایی برای انجام دادن برنامه ریزی کنند که از توان آنها خارج است. (انجمن روانپزشکی آمریکا ، 2017). از آنجا که مبتلایان به اختلال دو قطبی II دوره های کمتری از هیپومانیا را تجربه می کنند، ممکن است متوجه افزایش انرژی خود نشوند، اما افرادی که آنها را می شناسند می توانند این رفتار را مشاهده کنند (گراند، 2016).

5. خودبزرگ بینی

انجمن روانپزشکی آمریکا اعتماد به نفس شدید را از علائم اختلال دوقطبی ذکر کرده است (2017). انجمن روانشناسی آمریکا (APA) احساس اهمیت زیاد را “یک احساس اغراق آمیز از بزرگی، اهمیت و توانایی یک فرد” تعریف می کند. در حالی که خودبزرگ بینی در سایر اختلالات روانی مانند اختلال شخصیت خودشیفته زیاد است، اما می تواند نشانه ای از اختلال دوقطبی نیز باشد.

6. صحبت کردن سریع

مبتلایان به اختلال دوقطبی، ممکن است سریعتر یا بلندتر از حد طبیعی صحبت کنند. در طی یک دوره جنون، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همچنین ممکن است از الگوهای نامنظم گفتار مانند قطع کردن یهویی در وسط گفتگو یا صحبت بیش از حد استفاده کنند (انجمن روانپزشکی آمریکا ، 2017).

7. مشکل تمرکز

مشکل در تمرکز می تواند نشانه ای از اختلال دوقطبی در هر دو دوره شیدایی و افسردگی باشد. در طول قسمت های افسردگی، کمبود انرژی ممکن است باعث مشکل تمرکز شود و در طول دوره های شیدایی، انرژی بیش از حد باعث پرت شدن حواس وی شود (انجمن روانپزشکی آمریکا ، 2017).

8. تحریک پذیری زیاد / آشفتگی

تحریک پذیری یکی دیگر از علائم اختلال دو قطبی است. کارشناسان بهداشت روان همچنان تحقیق می کنند که آیا تحریک پذیری شدید در کودکان برای تشخیص آنها برای اختلال دوقطبی کافیست یا خیر، اما قطعا وقتی تحریک پذیری و اضطراب با سایر علائم رخ می دهد، به احتمال زیاد علائم اختلال دوقطبی هستند (وین ، 2010).

9. خواب نامنظم

در کنار سایر علائم، مشکل در خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد ممکن است علائم اختلال دو قطبی باشد. در طول دوره های جنون، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است کمتر از حد معمول بخوابند، اما باز هم بعد از تنها چند ساعت خواب بسیار پر انرژی هستند (انستیتوی ملی بهداشت روانی، 2020). در یک دوره افسردگی، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است بیشتر بخوابند و باز هم احساس خستگی کنند.

10. تغییر در اشتها

افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است در دوره های شیدایی، لاغر شوند، زمانی که بدن با کمبود خواب و غذا مواجه باشد (انستیتوی ملی بهداشت روانی، 2020). اگرچه بسیاری از عوامل، از جمله داروها، می توانند منجر به از دست دادن اشتها شوند، اگر این علائم همراه با علائم دیگر رخ دهد، می تواند نشانه ای از اختلال دوقطبی باشد. براساس اعلام انستیتوی ملی بهداشت روانی، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است در طول دوره های افسردگی (2020) افزایش اشتها را تجربه کنند.

در نهایت اختلال دوقطبی طیفی است که همه افراد را کمی متفاوت تحت تأثیر قرار می دهد: یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است هر ده علائم را داشته باشد ، در حالی که شخص دیگری فقط ممکن است چند علائم را تجربه کند. اگر شما یا شخصی که برای شما اهمیت دارد این علائم را نشان دهد، از یک پزشک متخصص کمک بخواهید.

منبع: مرکز مشاوره ذهن آرا

اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آمار سایت
  • کل مطالب : 6
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 1
  • آی پی دیروز : 3
  • بازدید امروز : 1
  • باردید دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 3
  • بازدید ماه : 1
  • بازدید سال : 463
  • بازدید کلی : 1,630